Proverbs in Polish flowklore

Szpila, Grzegorz

doi:10.17651/POLON.40.3

Download

Title: Proverbs in Polish flowklore

Abstract:

The article discusses the use of proverbs in Polish hip-hop lyrics. The paper talks about the presence of paremiasin Polish rap songs, analyzes their formal transformations (enumerating syntactic and lexical changesin the shape of proverbs), as well as examines the exploitation of proverbial semantics with a view of presentingindividual and more general values of the Polish hip-hop community.

References:

Androutsopoulos, J. (2010). Multilingualism, Ethnicity and Genre in Germany’s Migrant Hip Hop. W: M. Terkourafi (ed.), The Languages of Global Hip Hop (s. 19–43). London: Continuum International Publishing Group.
Androutsopoulos, J., Schulz, A. (2003). Spaghetti Funk: Appropriation of Hip-Hop Culture and Rap Music in Europe. Popular Music and Society, 26(4), s. 463–479. Bennet, A. (1999). Rappin’ on the Thyne: White Hip Hop Culture in Northwest England: an Ethnographic Study. The Sociological Review, 47(1), s. 1–24. Bernasiewicz, M. (2009). Treści kształcące w popkulturze. Chowanna, 2, s. 183–193. Berns, J., Schlobinski, P. (2003). Constructions of Identity in German Hip-Hop Culture. W: J.K. Androut- sopoulos, A. Georgakopoulou (eds.), Discourse Constructions of Youth (s. 197–219). Amsterdam: John Benjamins Publishing Company. Bradley, A. (2011). Rap Poetry 101. W: Ch. Pence (ed.), The Poetics of American Song Lyrics (s. 35–42). Jackson: University Press of Mississippi. 6 Stwierdzenie Shustermana oczywiście nie odnosi się do polskiego rapu.
Chang, J. (2006). Keeping it Real: Interpreting Hip-Hop. College English, 68(5), s. 545–554.Chorąży, A. (2017). O hiphopowej intertekstualności jako rozmowie. Rap i popkultura: follow-upy i hash-tagi. Teksty Drugie, 5, s. 129–146.Cutler, C. (2007). Hip-Hop Language in Sociolinguistics and Beyond. Language and Linguistic Compass, 1(5), s. 519–538.Kajak, P. (2006). Utwór hip-hopowy – tekst kultury czy tekst braku kultury. W: J. Mazur, M. Rzeszutko- -Iwan (red.), Teksty kultury. Oblicza komunikacji XXI wieku (s. 323–338). Lublin: Wydawnictwo UMCS.Kozłowska, M. (2012). Ideologia hip-hopowa na przykładach tekstów hip-hopowych. Kultura-Społeczeństwo--Edukacja, 2, s. 119–133.Majewski, P. (2015). Rap jako muzyka tożsamościowa: od czarnego getta do polskiego pop-nacjonalizmu. Sprawy Narodowościowe, 47, s. 57–79. Malone, Ch., Martinez, G. Jr. (2010). The Organic Globalizer: The Political Development of Hip-Hop and the Prospects for Global Transformation. New Political Science, 32(2), s. 531–545. Mieder, W. (2004). Proverbs. A Handbook. Westport: Greenwood. Miszczyński, M. (2013). „Rapped Resistance and Capitalism”: Contexts, Identities, and Distribution of DIY Rap in Poland. Anthropology of East Europe Review, 31(1), s. 42–54. Mitchell, T. (1995). Questions of Styles: Notes on Italian Hip Hop. Popular Music, 14, s. 333–348. Mitchell, T. (2010). Doin’ Damage in my Native Lanaguge: The Use of „Resistance Vernaculars” in Hip Hop in France, Italy, and Aotearoa/New Zealand. Popular Music, 24(3), s. 41–54. Moch, W. (2002). Słownictwo swoiste polskiej subkultury hiphopowej. Język Polski, LXXXII(3), s. 188–197. Moch, W. (2008). Hip Hop – Kultura miasta. Leksyka subkultury hiphopowej w Polsce. Bydgoszcz: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Gospodarki.
Lanham: Scarecrow Press. Pennycook, A. (2003). Global Englishes, Rip Slyme, and Performativity. Journal of Sociolinguistics, 7(4), s. 513–533. Pennycook, A. (2007). Language, Localization, and the Real: Hip-Hop and the Global Spread of Authenticity. Journal of Language, Identity, and Education, 6(2), s. 101–115. Picz, R. (2009). Hip-hop – muzyka amatorów czy wysoce profesjonalna forma komunikacji? W: A. Maj (red.), Amatorzy kontra profesjonaliści? Nowe formy komunikacji w kulturze współczesnej (s. 80–89). Katowice: Wydawnictwo Naukowe ExMachina. Sawicki, K. (2003). Młodzieżowa kultura hip-hop jako tekst wielokulturowy. Ars inter Culturas, 2, s. 95–104. Shusterman, R. (1998). Estetyka pragmatyczna. Żywe piękno i refleksja nad sztuką, przeł. A. Chmielewski. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. Szpila, G. (2003). Krótko o przysłowiu. Kraków: Collegium Columbinum. Szpila, G. (2005). W poszukiwaniu prototypowych kontekstów paremicznych. W: A.M. Lewicki (red.), Problemy frazeologii europejskiej, VII, s. 27–37. Szpila, G. (2009). Physical Anchoring and Referential Scope of Idioms and Proverbs in Literature. W: T. Fedu-lenkova (ed.), Cross-linguistic and Cross-cultural Approaches to Phraseology (s. 171–181). Arkhangelsk/Aarhus: Pomorsky State University Press. Szpila, G. (2014a). Znajomość przysłów wśród polskich studentów – minimum paremiologiczne. Literatura Ludowa, 4–5, s. 87–101. Szpila, G. (2014b). Kompetencja paremiczna młodzieży akademickiej w badaniu ankietowym. Literatura Ludowa, 6, s. 45–58. Szulc, M. (2014). Postawy hip-hopowców wobec własnej podkultury. W jaki sposób widzą siebie hip-hopow-cy. Kultura i Edukacja, 3(103), s. 313–339.
Więsak, M. (2006). Piosenka hiphopowa jako sposób na odzwierciedlenie rzeczywistości. W: J. Mazur, M. Rzeszutko-Iwan (red.), Teksty kultury. Oblicza komunikacji XXI wieku (s. 313–322). Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Wójtowicz, S. (2014). O kierunkach w polskich badaniach literaturoznawczych nad hip-hopem. W: M. Miszczyński (red.), Hip-hop w Polsce: od blokowisk do kultury popularnej (s. 183–198). Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. Żmuda, M. (2014). Pasaże tekstowe w polskim hip-hopie. Analiza opisów przestrzeni miejskiej w wybra-nych tekstach rapowych. Konteksty Kultury, 11(2), s. 143–156.